`

Αλλάξαμε νοοτροπία (προς το χειρότερο, δυστυχώς)…

Στους χαλεπούς καιρούς 
του σήμερα,η αμφισβήτηση έως ακύρωση των άλλοτε αυτονόητων (χειρονομιών, λόγων και πράξεων) παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις και διασαλεύει ισορροπίες (λογικής και συναισθήματος).
Έτσι λοιπόν:
δε μπορεί η αγένεια προς τους γνωστούς-αγνώστους γύρω μας να νοείται πράξη αποδεκτή
δε μπορεί η υπομονή να δίνει αμαχητί τη θέση της στον εκνευρισμό
δε μπορεί η καλή διάθεση να αντικαθίσταται με την καχυποψία (κατά πάντων)
δε μπορεί το χαμόγελο να ΜΗΝ αποτελεί συγγενές χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων
δε μπορεί το χιούμορ να εκλαμβάνεται ως ‘επίδειξη πνεύματος’ και όχι ως ‘πνεύμα’ (…απλά)
δε μπορεί η ματαίωση του προγραμματισμένου, ενίοτε κι επιθυμητού, να συνοδεύεται από αγανάκτηση κι όχι από την υιοθέτηση της ρήσης/άποψης κάθε εμπόδιο για καλό…’
‘Νοοτροπία’ δεν είναι τίποτα άλλο από το σύνολο των παγιωμένων σκέψεων, στάσεων και απόψεων ενός ατόμου ή των ατόμων που απαρτίζουν μια ομάδα, μία χώρα, ένα λαό. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη μεταφράζεται με τον όρο ‘mentality’ (διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει εκτός από τις πνευματικές διαδικασίες που προηγούνται των πράξεών μας, σε δοθέντα ερεθίσματα;! ).
Τι συνέβη, λοιπόν, κι άλλαξε;
Και τι κάνουμε για να την επαναφέρουμε;
*H Ελιζάνα Πολλάτου είναι επίκουρος καθηγήτρια στην «Εκμάθηση Δεξιοτήτων στη Ρυθμική και Γενική Γυμναστική» του  T.E.Φ.Α.Α.- Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...